Sinterklaas.

Ik ben soms geen sympathiek mens. Ik erger mij vaak, nodeloos erg moet ik zeggen, aan het leven in al z'n onbenulligheden.
Waar ik een godsgruwelijke hekel aan heb zijn ouders die onder het mom van ik-lieg-nooit-tegen-mijn-kinderen, het hele Sinterklaasgebeuren verknallen. Verknoeien dus, voor hun kinderen, voor zichzelf, voor de anderen.

Zo ook sommige mensen die ik normaal gezien onder de noemer vrienden klasseer. Toen hun kinderen nog de leeftijd hadden om echt te geloven kirden die al op de speelplaats "de sint is dus wel niet echt hé, haha". Resultaat, ze werden nergens meer gevraagd om te komen spelen tijdens deze periode. Leuk voor die gasten. Raar vonden de ouders in kwestie.

Nu we zelf kinderen hebben, is er nu ook weer zo'n mens in de kennissenkring. Ik placht dan altijd te zeggen, ja, leuk voor de mensen die wel willen dat er genoten wordt van de sintperiode. Oh, maar dat was geen enkel probleem, ze had haar kinderen vertelt dat die Sint toch niet echt was, maar dat dat toch hun geheim was. Domme andere kinderen, hahaha. Leuk leuk leuk.

Tot vanmorgen. N zegt in bed met puppy-ogen, mama, E zegt dat de Sint niet echt is en dat hij niet echt bestaat en dat ...

Wiebeltandje.

N had een wiebeltandje. Een eerste los tandje. En trots dat hij was! Ik denk zelfs dat hij het laatste kindje in z'n klas was dat begon te wisselen.
Vandaag stond het wel erg los, zo los dat het steeds naar voren viel. Lastig zei N.
En plots was het eruit. Hij hield het vast in de palm van z'n groezelig handje, zo klein.

Het deed me denken aan iets uit Peter Pan dat ik altijd heb onthouden. Wat verschillende keren in het boek staat is dat de reden waarom mensen zo gecharmeerd zijn door Peter Pan is: ... but the most entrancing thing about him was that he had all his first teeth.

Maar ja, zo'n gat heeft ook wel iets natuurlijk ;-)

Mijne papa kan alles ;-)

Ik hou van Science Fiction, maar ook van Fantasy. En in die reeks is de Lord of the Rings saga natuurlijk onovertroffen. Ik was dan ook dolblij toen de film uitkwam, maar ook een beetje angstig. Zo in de stijl van "wat zullen ze er van gemaakt hebben". Maar die vrees was onterecht, het zijn prachtige films. De decors, entourage, landschappen, kleding en wapens zijn fantastisch.
Mijn vader, ook een fantasy liefhebber en wapenkenner, heeft ook smid-ambities. Hij had nog ergens een stuk staal op de kop kunnen tikken. De keuze van het onderwerp was snel gemaakt: het jachtmes(zwaard) van Aragorn.

The real thing:


"Bompi" made.:

Pompons.

Vandaag voor het eerst sinds jaren een pompon gemaakt:

Eerst 2 rondjes (de maat van de uiteindelijke pompon) knippen. Gaatje en slip in maken, en opeen leggen.


De wol eromheen winden, en desgevallend wisselen van kleur.


Schaar tussen de twee kartonnetjes murwen, en de wol openknippen. Koordje om de wol binden en goed aantrekken. Bolletje bijknippen en klaar!


Sjaal voor C. Met pomponnetjes en gehaakte bloem.

Bouwfront.

Er is nieuws op het bouwfront:
Casa Pixie

:-)

Draagdoek.

C sleurt haar pop overal mee naartoe. En alhoewel er niet zoveel mensen zijn in onze vrienden- en familiekring die veel draagdoeken gebruiken, heeft ze dit toch zelf bedacht. De ideale manier om de pop overal mee te nemen, en je handen vrij te houden. En gelijk heeft ze. Geniaal toch ;-)
Of zou ze het zich nog herinneren hoeveel tijd ze zelf in zo'n ding heeft doorgebracht?

Clairette De Die. Maar dan anders.

Zaterdag gingen we naar vrienden S & F en bewonderden hun nieuwe stulp. Voorwaar een prachtige boerderij, wel nog met 10 jaar werk aan ;-) maar ze hebben er goesting in.

Omdat het al bijna drie jaar geleden was, en de nieuwe huisvesting natuurlijk, brachten we een lekker fles voor ze mee. Ken je Clairette De Die? Een soortement fris zoetige schuimwijn, heerlijk voor het aperitief.
Maar na een autorit van bijna een uur was het te warm om ze onmiddellijk te schenken, dus besloot F dat ze "even" in de diepvries kon.
De knal die we halverwege de namiddag hoorden kon niemand thuisbrengen, maar we dachten dat die wel "van buiten" kwam. U kan het vast al raden:



Toch nog lekker, ijsschilfers Clairette.