China girl.

Deze wahm (www.kikisj.be) deed me aan iets denken (kijk vooral naar het schattige kleedje) ... mijn allereerste werkstukje op mijn naaimachine was dit chinese kleedje. Let vooral op de borduursteek op de bias band, ik dacht eerst dat ik dat toch nooit zou gebruiken. Verre van! Ik heb die borduursteken al heel veel gebruikt. Plezant!

Kunst.

Kunst volgens de kleintjes.
Wat heb je nodig: opgespannen doeken bij casa. De verf is plakaatverf of acryl. En dan nog glitters, papieren zakdoekjes, eventueel zelfgemaakte sjablonen en vormpjes om mee te stempelen of te rollen.
Ook eventueel wat bijsturen anders krijg je in het geval van m'n dochter één egale zwartbruine smurrie ;-)

Dochter C, 2,5 jaar:


Zoon N, 5,5 jaar:

Voor luie dagen.

Een enkel/teenbandje(ketting?) voor warme, zwoele dagen. Benodigdheden: Kraaltjes (duh), elastische draad en wat grotere kralen en zilveren toestandjes. Twintig minuten werk, tops.

Zinsbouw volgens Dochter en Yoda.

Dochter heeft de kunst van het praten al aardig onder de knie. Gezellig tatert ze er de hele dag op los. Hele verhalen passeren de revue. Niet gehinderd door enige kennis van de gramatica. Een voorbeeld: Ikke vallen, stoel hoog, baf, hard wenen, weeeiii, tut hebben, mama lief. Of: Koek krijgen ja. lekker vinden mij, ja!

Onlangs toen ik ging slapen murmelde ze nog in haar slaap: Buiten spelen ja, leuk vinden mij :-)

Goe zot!

Soms vraagt een mens zich af.

Gisteren liep ik te winkelen in een niet nader omschreven winkelcentrum aan de rand van Antwerpen, toen ik een leuk sms'je kreeg. F is geboren, het tweede kindje van bevriend koppel H en J. Ik zet mij neer om op één van de (toch wel) talrijke banken direct felicitaties terug te sturen. Stoppen daar plots aan de zitbank een al wat ouder echtpaar die hetvolgende ten hore brengen: "Ah, jammer zeg, zit er al iemand op "onze" bank." En ze blijven staan, en kijken me aan alsof ik het nu wel zal snappen en direct zou willen opkrassen. Ik gebaar van krommenaas en laat ze daar staan staan. De nijvere lezer vraagt zich inmiddels waarschijnlijk af of er misschien nergens anders plaats was, dat was er wel lieve lezers, overal rondom mij stonden lege banken.

Dat deed me terugdenken aan een eeuwigheid geleden, een voorval dat ik eigenlijk al bijna vergeten was.
Toen ik 16 was gingen we met wat vrienden naar zee. Ik geloof dat het De Panne was, maar ik ben niet meer zeker. In volle punk-new wave tijd waren we een toch wel kleurig gezelschap, maar heel braaf dat wel :-)
We besloten om ons (we waren met een man of 10) direct maar op het strand te zetten, ondanks het schitterende weer lag het er zo 's morgens vroeg zo goed als verlaten bij. Een paar wandelaars, hondenuitlaters, joggers en wij.
Toen er plots een jonge mama, compleet met buggy, peuter en kleine baby, bij ons stopte en ons aansprak. Ze vroeg heel beleefd of wij van "haar" plaats wilden weggaan omdat dit nu precies de plaats was waar zij elke dag met haar baby en peuter vertoefde. Wij vertelden haar dat het strand zo goed als leeg was en ze toch gewoon een paar meter verder kon gaan zitten of zelfs bij ons als ze dat graag wilde. Daarop zei ze ons dat ze nu toch wel de politie ging waarschuwen over ons onbeleefde gedrag ...

We hebben niets meer van die vrouw (of de politie) gehoord. Goe zot, dat wel.

Nog blog.

Jawel hoor, ik ben niet meer te stoppen, nog een blog.
U vraagt zich waarschijnlijk af hoe ik deze twee blogjes zo goed (ahum, ahum) zal kunnen onderhouden? Wel, lees voor uwzelf, hier dus, en liefst vanaf het begin, en leef mee.
Dankuwel.