Wiebeltandje.

N had een wiebeltandje. Een eerste los tandje. En trots dat hij was! Ik denk zelfs dat hij het laatste kindje in z'n klas was dat begon te wisselen.
Vandaag stond het wel erg los, zo los dat het steeds naar voren viel. Lastig zei N.
En plots was het eruit. Hij hield het vast in de palm van z'n groezelig handje, zo klein.

Het deed me denken aan iets uit Peter Pan dat ik altijd heb onthouden. Wat verschillende keren in het boek staat is dat de reden waarom mensen zo gecharmeerd zijn door Peter Pan is: ... but the most entrancing thing about him was that he had all his first teeth.

Maar ja, zo'n gat heeft ook wel iets natuurlijk ;-)