Science fiction.

Na een paar PB'tjes met een zekere Paasei viel me iets op. Mijn liefde voor boeken is ontstaan door mijn vader en zijn collectie Science Fiction romans en kortverhalen. Verslinden deed ik die als prille puber. Ja, als kind las ik ook al veel: "Pipi Langkous" en "De kinderen van Bolderburen" en "De vijf". Ook de hele reeks van de Lemniscaat uitgeverij.

Ook Fantasy vind ik te pruimen, maar daar zit veel kaf tussen het koren, om over metafysisch gewauwel maar te zwijgen. En ik weet dat er ook veel brol tussen de SF zit, maar toch.
Ooit kreeg ik van de P, de geliefde van deze huisvrouw, de hele SF collectie van zijn vader. Alles zit daarbij ... Asimov, Simak, Dick, Herbert, Vance, romans en kortverhalen ... heel veel "zwarte beertjes". Honderden boeken. Bij deze nog eens bedankt ;-) Ik ben er nog niet helemaal door.

Mijn favorieten zijn: "Dune" van Herbert, "Waystation" van Simak, "Do androids dream of electric sheep" van Dick, "A handmaids tale" en "Oryx and Crake" van Atwood en "Ecotopia" van Callenbach. Ik vergeet er vast tientallen.

Oh ja, Dick is misschien moeilijk, omdat hij zoveel rare dingen geschreven heeft. Hij was blijkbaar ook een notoir druggebruiker, maar soms ook zo brilliant. Lees zijn kortverhalen en wees verbaasd.